Keil

Po pierwsze, wyjaśnijmy coś sobie - Keil nie jest niepełnosprawny. Mechaniczne nakładki na kończyny zrobił dla szpanu, bo chciał popisać się swoimi coatlowymi zdolnościami inżynierskimi. Potrzebne mu jest tylko metalowe "oko", choć w rzeczywistości to po prostu okular z -3 dioptrii, bo typ ma słaby wzrok.
Jest hipsterem. Pija karmelową latte na mleku sojowym. Nosi ciuchy z widocznym logo. W Lux Legis pracuje jako architekt, choć uważa, ze marnuje się na tym stanowisku; widzi siebie raczej w roli przełomowego wynalazcy, ale woli rysować niż brudzić się w smarze, więc nie spieszy sie specjalnie ze zmianą zawodu. Marudzi, by marudzić.
Jego asystent, Omnomnom, wykorzystywany jest jako niszczarka do dokumentów, bo Keil jest przekonany, że jego notatki są tak ważne, że wszyscy chcą je wykraść. Wierzy w swój geniusz i nie omieszka go podkreślać przy każdej możliwej okazji, wzdychając z ubolewaniem nad tym, że prosty lud nie rozumie fenomenu jego projektów - to spod jego pióra wyszedł miejski stadion, który wyglądał jak pieścionek.
Brzydki pierścionek.
Po tym wątpliwym sukcesie dostaje już tylko zlecenia projektów sklepów z mydłem i magazynów na kukurydzę. Wszyscy mają nadzieję, że chociaż TEGO nie schrzani.